Ísland er komið rækilega á kortið yfir blóðugt stríð milli rappara eftir harðan bardaga þeirra Móra og Erps í húsnæði 365. Þarna mættust stálin stinn, annar með hníf, rafbyssu, hund og konu en hinn með skúringamoppu. Að sögn frétta Stöðvar 2 snerist deilan um hvor hefði byrjað að rappa fyrst, varla er flókið að finna það út.
Þar sem Móri var umsvifalaust nafngreindur af fjölmiðlum, hvort tveggja með listamannsnafni og því sem þjóðskráin sýnir, áður en ákæra var gefin út eða dómur kveðinn upp, rennur hann eins og bráðið smjör inn í rannsóknarhópinn fyrir MA-ritgerðina mína í blaða- og fréttamennsku sem fjallar um skoðun íslenskra afbrotamanna á nafnbirtingu í fjölmiðlum áður en ákæra er birt eða dómur felldur. Stefnan er að fá 50 manns, sem uppfylla þau hæfisskilyrði, til að svara spurningalista um upplifun þeirra og skoðun á nafnbirtingunni auk þess að skoða reglur einstakra fjölmiðla um þessi mál, hvort tveggja hérlendis sem á Norðurlöndunum, í Bretlandi, Þýskalandi og Hollandi. Útkoman verður vafalítið forvitnileg þar sem engin rannsókn hefur verið framkvæmd hér á landi fram að þessu sem miðar að því að leiða skoðun þolenda nafnbirtinga fram í dagsljósið. Nú er spurning hvort Móri vilji svara spurningalistanum mínum.
Þessi ritgerð er síðasta stóra verkefnið sem ég þarf að ljúka hér á landi áður en ég flyst búferlum til Noregs ásamt fjölskyldu minni eftir tæpa þrjá mánuði. Ja, næstsíðasta, auðvitað tekur svo við hrikaleg pökkun búslóðar og burður hennar út í gám en það er nú bara hressandi hreyfing og við ætlum okkur heilan mánuð í það svo við verðum ekki klepptæk af því að troða drasli ofan í kassa og ákveða hvað á að selja og hverju á að henda sem verður væntanlega töluvert. Allir búferlaflutningar bjóða nefnilega upp á einstakt tækifæri til að henda alls konar dóti eða gefa það. Einkum þar sem við förum í minna húsnæði í Noregi. Sumt erum við þegar búin að selja en eigum bara eftir að afhenda, öðrum heimilisbílnum var hent með slitna tímareim í síðustu viku sem sparaði stórfé en hinn er til sölu. Þó ekki hægt að afhenda hann fyrr en 10. maí þar sem við þurfum lágmark einn bíl fyrst við erum búsett hér í Mosfellsbænum.
Sölueintakið er smekklegur BMW, árgerð 2000, sem nánar má skoða hér á auglýsingu Bílalindar hjá honum Indriða vini mínum. Það þægilega við að búa á Norðurlöndunum (öðrum en Íslandi) er að maður hefur ekkert við bíl að gera þar auk þess sem kostnaðurinn við að reka bíl í Noregi stappar næst hreinni geðveilu. Og eins og ég hef alltaf sagt…ekki eyða peningunum í vitleysu þegar maður getur eytt þeim í brennivín.
Follow