Morgunblaðið – kjarni…uhhh…hvaða máls?

mblRáðning Davíðs og uppsagnir tuga. Kemur þetta á óvart? Ekki tel ég svo vera. Þessi ágæti fjölmiðill hefur ávallt valtað yfir alla þá sem hann telur ekki vini sína en þó ávallt gætt vina sinna. Það er kannski ágætt, nema viðkomandi sé útbreitt dagblað.

Mér er minnisstætt þegar ég var blaðamaður á mbl.is sumarið 2003 og var einmitt staddur á kvöldvakt eitt hlýtt sumarkvöld þegar skeyti barst frá réttarhöldum vestra vegna Thee Viking-málsins. Orðaskipti dómarara, sækjanda og verjenda bárust mér beint rafleiðis. Um borð í hinni nafntoguðu snekkju Jóns Geralds Sullenbergers var haldin heljarinnar veisla fyrir helstu menn Kaupþings, Heklu og annarra íslenskra stórfyrirtækja og bankastofnana.

Ekkert var til sparað og kvenfólk úr ákveðinni iðngrein leigt um borð til að þjóna sumum viðstaddra og hafa vonandi gert með glæsibrag. Málið vandaðist þegar fórst fyrir að greiða þjónustuna og foxillur dólgur hringdi daginn eftir með hótunum um líkamsmeiðingar, morð og svartagaldur fengi hann ekki vinnu griðkvenna sinna greidda.

Íslenskur viðskiptajöfur sá sitt óvænna, dró upp gullkort síns fyrirtækis og gerði upp við manninn. Illu heilli var afrit af kreditkortareikningnum lagt fram við réttarhöldin vestra og setti menn víst dreyrrauða í réttarsalnum. Jæja, menn urðu nú að geta boðið stærstu kúnnum íslenskra banka upp á skemmtun í formi [ritskoðað] þótt ekki væri meira.

Ítarleg frásögn af þessum atvikum barst kvöldvakt mbl.is samdægurs og ritaði vakthafandi blaðamaður hóflega frásögn af því sem gerst hafði. Ekki liðu þó nema 11 mínútur þar til síminn hringdi og á línunni reyndist þáverandi ritstjóri. Tjáði hann blaðamanni með þótta að fréttaflutningur á borð við þennan væri Morgunblaðinu ekki þóknanlegur og lagði bann við birtingu fréttarinnar enda voru þeir hlutaðeigendur enn vinir þegar þarna var komið sögu. Það átti eftir að breytast.

Þremur vikum síðar sló DV þessum stórtíðindum upp á forsíðu og töldu menn þar sig vera að leggja skúbb árþúsundsins á borð landsmanna. Þá hafði atvikið þó spurst út til flestra og skúbbgildið ákaflega takmarkað.

Boðskapur sögunnar: Morgunblaðið skrifar það sem það vill um þá sem það vill en þó minnst um þá sem það telur vini sína. Nú bíða menn í ofvæni eftir að frétta af því hvar Davíð keypti ölið…ef hann fékk það þá ekki bara gefins í Seðlabanka Íslands.

Athugasemdir

athugasemdir