Þessi fyrirsögn er lygi út í gegn (nema það teljist að hafa áhrif á verðmæti skuldabréfa að borga af þeim). Henni var algjörlega beitt til að lokka lesendur að pistlinum sem sennilega er líka tómur hégómi þar sem nánast eingöngu fastir lesendur mínir, og fólk sem rambar á mig gegnum aðrar síður og leitarvélar, les þetta bull. Nú síðast voru það reyndar 2.611 manns á einum og sama deginum og þeir komu frá 22 löndum (þar af einn frá Afganistan og ég hreinlega gef mér að það hafi verið fyrrum forsetaframbjóðandinn Abdullah Abdullah eftir að hann frétti að ég fjallaði um hann á Bylgjunni um daginn og kaus hann frumlegustu nafngift heimsins (NOT!!!)). (MYND: Varðveita skaltu barnið í sjálfum þér. Búlgaría 2007/Rósa Lind Björnsdóttir.)
Raunverulegur tilgangur þessa pistils er hins vegar að fara nokkrum orðum um Barnaverndarnefnd Reykjavíkur sem mér finnst hafa migið örlítið upp í vindinn undanfarna daga. Sú mynd sem birtist í fjölmiðlum, hvort sem hún er raunsönn eða ekki, er ekki sérstaklega lofandi í garð nefndarinnar. Þar er því fram haldið að nefndin hafi svipt einhverja góðlátlega ömmu forræði yfir barnabarni sínu á grundvelli þess að móðirin sé fíkill og ekki hæf til umsjónar afkvæmis síns.
Þrátt fyrir þetta kemur fram í öllum fréttum að móðirin sé nú í fastri vinnu og hafi haldið sig frá skynbreytandi efnum um nokkurt skeið. Enn fremur kemur amman fram í ótal viðtölum sem ekta amma, aldurhnigin, virðuleg og fylgin sér. Barnaverndarnefnd skýlir sér á meðan bak við þann fremur lamaða fyrirslátt að ekki megi fjalla um málefni einstakra barna en hins vegar hafi hagsmunir viðkomandi barns fyrst og fremst verið hafðir að leiðarljósi.
Auk þess að vera ósannfærandi ber þessi málflutningur með sér að vera lélegt yfirklór vegna augljóss klúðurs og um leið skólabókardæmi um lágkúrulega stjórnsýslu, illa upplýst stjórnvald og skýlaust brot á um það bil hverri einustu grein stjórnsýslulaga nema kannski þeirri sem segir hvenær lögin eigi að taka gildi. Að mati þess sem hér skrifar fer Barnaverndarnefnd Reykjavíkur í þessu máli offari sem jaðrar við persónulegar ofsóknir og það var sorglegt (en um leið gleðiefni) að sjá í fréttum kvöldsins að ákvörðun um gerræðislegt inngrip í líf heillar fjölskyldu hafi verið frestað þar til í ljós kemur hvernig dómarahamarinn fellur í janúar.
Samkvæmt heimasíðu Barnaverndarnefndar Reykjavíkur sitja þessir í henni:
Halldór Frímansson, formaður (á þetta að vera Free Manson?)
Kolbrún Baldursdóttir
Eyjólfur Ármannsson
Guðlaug Magnúsdóttir
Dögg Proppé Hugosdóttir
Maður veltir ósjálfrátt upp þeirri spurningu hvort þetta fólk sé á einhvern hátt sérfrótt um líf og hagsmuni barna (eða bjarna jafnvel). Eini maðurinn þarna sem ég mun ekki vega að er Eyjólfur Ármannsson sem stundaði með mér laganám á síðasta áratug og fór meðal annars með mér til Ada í Ohio haustið 1996 þar sem við heimsóttum vinadeild lagadeildar Háskóla Íslands en sú heitir hvorki meira né minna en The Claude W. Pettit College of Law. Við Eyjólfur (sem gegndi gælunafninu Eyvi síkópati í lagadeildinni eftir fræga spurningu í tíma í skaðabótarétti fyrir löngu) drukkum saman ómælt magn af brennivíni þarna vestra og vorum meðal annars viðstaddir réttarhöld í hæstarétti Ohio þar sem við vorum myndaðir alveg skelþunnir og það birtist allt í Mogganum haustið ’96. Og ekki lýgur hann!
Ljóst er að kynferðisglæpamenn eru ekki einu barnaníðingarnir. Það erum við Eyvi ekki heldur, við erum bara venjulegir drykkjumenn.
Follow