Hvílík nautn. Fagmannlegt tak mitt á moppuskaftinu fékk að njóta sín til hins ýtrasta í ristilskoðunarherbergi 2 á göngudeild meltingarfærasjúkdóma í dag þar sem ég hljóp í skarðið og bjargaði málunum fyrir kvöldþjónustu sem er boðið upp á nokkra daga í mánuði þarna á deildinni. Mér er uppálagt að drepa fólk frekar en að greiða því yfirvinnu og nennti hreinlega ekki að reyna að fá einhvern í þetta gegn frítökurétti. Þar með vippaði ég mér í skínandi hvítan skúringaskrúða, smellti upp latexhönskunum með þaulæfðri sveiflu og fór sem stormsveipur um stofuna áður en næsta fórnarlambi var skellt á bekkinn í ristilspeglun. Ljúfsárar minningar frá sumrinu rifjuðust upp í einu vetfangi og ég geislaði af innri fegurð þegar ég rúllaði ræstingavagninum út af deildinni með bros á vör. Næst lá leiðin í einstaklega ljúffengt snitzel uppi á 5D þar sem alltaf er nægur afgangur af glúteinfríum sjúklingamat og þá var ekkert því til fyrirstöðu að demba sér á æfingu í Elixia.
Ég kaupi varla mat orðið. Klukkan sjö í kvöld mætti ég í uppvaskið og valdi mér gómsætt kjúklingapasta af matseðlinum á miðri vakt. Í gær prófuðu kokkarnir uppi á annarri hæð, þar sem ég er þessa dagana, ýmsa rétti á mér eftir að þeir áttuðu sig á að nýi vinnufélaginn þeirra er þurftafrek átmaskína sem æfir af krafti. Þar var byrjað á að bera í mig döðlufyllta kjúklingabringu með villisveppafroðu á brauðbeði sem var bara byrjunin en á eftir fylgdu léttgrillaðar nautalundir í púrtvínssósu með norskum hestasveppum og japönskum shitaki-sveppum. Þetta eru auðvitað ofskynjunarsveppir og svo skemmta kokkarnir sér við að sjá gestina missa vitið frammi í sal. Það var rétt svo að maður gæti hreyft sig eftir þessi ósköp en með herkjum afgreiddi ég 200 diska og ég veit ekki hvað mörg glös í viðbót áður en ég hélt sæll heim á leið og missti meðvitund í rúminu af ofáti.
Í kvöld var hins vegar frekar rólegt en þau stórmerki báru til að ég kynntist mínum fyrsta Kúrda, honum Hamad sem sinnir uppvaskinu niðri. Af honum lærði ég að segja takk á kúrdísku en það er ‘spass’. Sérstakt.
Það er ánægjulegt að sjá hinn sérstaka saksóknara fara með oddi og egg um bankastofnanir og moka fjárglæframönnum í gæsluvarðhald dag eftir dag. Maður reynir að fylgjast með þessu með hálfu auga en staðreyndin er sú að nú tek ég mig gjarnan til og horfi á vikubirgðir af RÚV-fréttatímum yfir fyrstu þremur kaffibollunum í vinnunni einu sinni í viku. Ég er því ekki alltaf með allt það nýjasta frá gamla landinu á hraðbergi. Hins vegar reyni ég að fylgjast af meiri natni með norskum fjölmiðlum og komst að því í dag að bifhjólasamtökin Bandidos eru grunuð um að leigja ólöglegt húsnæði í Storhaug hérna við hliðina á undir starfsemi sína. Húsnæðið er skráð sem blikklager og hefur borgarráð Stavanger sent eiganda húsnæðisins formlega kvörtun vegna þessa. Kemur þar fram að sækja verði um það til einhverrar nefndar ef breyta eigi nýtingu húsnæðisins og látið fylgja kurteislega í niðurlaginu að frekar ólíklegt sé að slík umsókn komist lengra en í næsta pappírstætara. Kannski er borgarstjórinn með hann í stofunni heima hjá sér eins og nýjasti gesturinn á Litla-Hrauni, Sigurjón Árnason, ef marka má frásagnir DV.
Af hverju heita útfararstofur alltaf einhverjum hrútleiðinlegum nöfnum eins og Útfararþjónusta Reykjavíkur eða eitthvað álíka? Ég var að pússa hvítvínsglös í aukavinnunni í gærkvöldi þegar ég fékk skyndilega vitrun í þessum efnum: Útfararstofan Lík-kjör. Af hverju hefur engum dottið þetta í hug???
Follow